قطرات عفونی و آئروسل
آئروسل عفونی مجموعه ای از ذرات مملو از عوامل بیماری زا در هوا است که معمولاً قطر آنها زیر 5-10 میکرومتر است [22]. انتقال آئروسل زمانی اتفاق می افتد که آئروسل های عفونی توسط فرد عفونی تولید شوند ، پاتوژن برای مدتی در هوا زنده بماند و به بافت های هدف که پاتوژن در آنها عفونت را شروع می کند ، می توان با آئروسل دسترسی پیدا کرد [22]. ذرات μ10 میکرومتر ذرات قابل تنفسی در نظر گرفته می شوند که قادر به رسیدن به مجاری هوایی تحتانی هستند ، در حالی که ذرات با 10 تا 100 میکرومتر ذرات قابل تعویض هستند که برای رسیدن به مجاری هوایی فوقانی محدود هستند [23].
کارهای اخیر نشان داده است که عطسه و سرفه نه تنها قطرات مخاطی-بزاقی ایجاد می کند ، بلکه یک گاز آشفته چند فازی (یک پفک) با یک ترکیب بسیار متنوع و فرار ایجاد می کند که می تواند 7-8 متر طول داشته باشد (شکل 1) [21]. نکته قابل توجه ، تأثیر این یافته بر عفونت ها هنوز ناشناخته است. قطره های بزرگ ممکن است سریعتر از تبخیر ته نشین شوند و این امر باعث آلودگی مجاورت فوری فرد آلوده می شود. متناوباً ، جو مرطوب و گرم درون ابر گاز متلاطم ممکن است از تبخیر برای مدت زمان طولانی تر از قطرات جدا شده جلوگیری کند ، بنابراین انتقال آئروسل را تقلید می کند. در مقابل ، قطرات کوچک ممکن است سریعتر از ته نشینی تشکیل شده و "هسته های قطره" واقعی یا آئروسل ها را تشکیل دهند.
یک پرونده خارجی که دارای یک تصویر ، تصویر و غیره است. نام شی 13756_2020_763_Fig1_HTML.jpg است
عکس. 1
ابر گاز آشفته چند فاز از عطسه انسان. چاپ مجدد با اجازه کتبی از JAMA [21]
بیشتر دانش در مورد آئروسل ها از ذرات تجربی تولید شده در ماشین به دست آمده است ، که برون یابی به محیط بالینی را دشوار می کند. آئروسل با 10٪ ذرات بیشتر از 8 میکرومتر ممکن است با تنفس ، گفتگو یا آواز تولید شود [13 ، 24] ، در حالی که در سرفه طبیعی 99٪ ذرات بزرگتر از 8 میکرومتر هستند و بنابراین بیشتر قطرات را نشان می دهند [25].
شواهد بالینی برای انتقال واقعی SARS-CoV-2 توسط آئروسل در انسان؟
یک مطالعه اخیر آزمایشگاهی نشان داد که SARS-CoV-2 بصورت تصفیه شده بصورت مصنوعی در هوا زنده می ماند تا زمانی که SARS-CoV-1 وجود داشته باشد و حتی بیشتر بر روی سطوح باقی بماند ، از آنجا که ممکن است توسط هوای متلاطم دوباره به حالت تعلیق درآید. با این حال ، این نتایج در شرایط آزمایشگاهی با مشاهده R0 در حدود 2 و کاهش سریع بروز SARS-CoV-2 پس از محدود کردن معاشرت در سوئیس به کمتر از 5 نفر سازگار نیست [15].
چندین مطالعه بالینی SARS-CoV-2 RNA را در نمونه های هوا و آلودگی قابل توجه محیطی شناسایی کرده اند ، اما بدون مستند سازی ویروس زنده [27-30]. این نشان می دهد که SARS-CoV-2 به عنوان ذرات کوچک و ویروس آلوده در محیط توالت ، از طریق تماس با fomites و از بیماران آلوده به محیط زیست ریخته می شود ، اما باز هم این ثابت نمی کند که با آئروسل های عفونی مطابقت دارد [27-29] . بر این اساس ، جریان هوا می تواند ذرات را با RNA ویروسی در یک اتاق پراکنده کند. با این حال ، این ثابت نمی کند که COVID-19 یک بیماری واقعاً منتقل شده توسط آئروسل است.
در مقابل ، ویروس قابل انتقال از شیوع MERS-CoV در کره جنوبی از نمونه های fomite کشت شده است [31]. چنین داده هایی منجر به این شده است که دستورالعمل ها به اتفاق آرا علاوه بر اقدامات احتیاطی مربوط به قطره و تکثیر بهداشت دقیق دست ، نیاز به جدا شدن از تماس داشته باشند.
فراتر از SARS-CoV-2 ، بیماران مبتلا به آنفلوانزا ، کرونا- و رینو ویروس انسانی ذرات کوچک آئروسل <5 میکرومتر را در تنفس بازدم می ریزند [32]. برای آنفلوانزا می توان ویروس زنده را از چنین آئروسل ها کشت داد [24]. یان و همکاران ویروس عفونی را در 39٪ از آئروسل های خوب جمع شده از نفس بیماران آنفلوانزا جدا کردند ، اما با غلظت 4 چوب کمتر از سواب های حلق ، که ممکن است انتقال را در یک زمینه بالینی زیر سوال ببرد [33]. ذرات معلق در هوای هوای بازدم (<5um) منعکس کننده عفونت در ریه است. عطسه و سرفه برای تولید آئروسل عفونی لازم نبود. نتیجه گیری این بود که عفونت آنفلوانزا در مجاری هوایی فوقانی و تحتانی تقسیم می شود و به همین ترتیب رفتار مستقیمی دارد [33].
علیرغم این داده ها نشان می دهد که آئروسل های آنفولانزا مسری در یک زمینه تجربی ، با اقدامات احتیاطی قطره در عمل بالینی با موفقیت از انتقال آن جلوگیری شده است ، و باعث ایجاد تردید در تعمیم یافتگی این یافته های آزمایشگاهی تجربی در محیط بالینی می شود.
سرانجام ، SARS-1 زنده در آئروسل هایی که توسط یک فرد عفونی ساطع شده یا تولید می شود ، شناسایی نشده است. عفونت تجربی در SARS-1 هرگز از طریق مسیر آئروسل اثبات نشده است [22].
SARS-CoV-2 توسط قطرات با دامنه> 2 متر منتقل می شود
بر اساس موارد فوق ، انتقال عفونتهای تنفسی را نمی توان در انتقال قطرات کلاسیک در محدوده <2 متر و انتقال آئروسل بیش از فاصله 2 متر دو قطبی کرد (شکل 2). در عوض ، مطالعات جدید تر ، قطرات را برای حرکت در هوا برای بیش از 2 و حداکثر 8 متر توصیف می کنند - به اندازه کافی طولانی که در طبقه بندی معمول عفونت "قطره" قرار نگیرند. دامنه قطره فرض <1-2 متر عمدتا بر اساس یک انتشار fr است