ماسک هاتو از مدیکالاطب بگیر

قطرات عفونی و آئروسل

آئروسل عفونی مجموعه ای از ذرات مملو از عوامل بیماری زا در هوا است که معمولاً قطر آنها زیر 5-10 میکرومتر است [22]. انتقال آئروسل زمانی اتفاق می افتد که آئروسل های عفونی توسط فرد عفونی تولید شوند ، پاتوژن برای مدتی در هوا زنده بماند و به بافت های هدف که پاتوژن در آنها عفونت را شروع می کند ، می توان با آئروسل دسترسی پیدا کرد [22]. ذرات μ10 میکرومتر ذرات قابل تنفسی در نظر گرفته می شوند که قادر به رسیدن به مجاری هوایی تحتانی هستند ، در حالی که ذرات با 10 تا 100 میکرومتر ذرات قابل تعویض هستند که برای رسیدن به مجاری هوایی فوقانی محدود هستند [23].

کارهای اخیر نشان داده است که عطسه و سرفه نه تنها قطرات مخاطی-بزاقی ایجاد می کند ، بلکه یک گاز آشفته چند فازی (یک پفک) با یک ترکیب بسیار متنوع و فرار ایجاد می کند که می تواند 7-8 متر طول داشته باشد (شکل 1) [21]. نکته قابل توجه ، تأثیر این یافته بر عفونت ها هنوز ناشناخته است. قطره های بزرگ ممکن است سریعتر از تبخیر ته نشین شوند و این امر باعث آلودگی مجاورت فوری فرد آلوده می شود. متناوباً ، جو مرطوب و گرم درون ابر گاز متلاطم ممکن است از تبخیر برای مدت زمان طولانی تر از قطرات جدا شده جلوگیری کند ، بنابراین انتقال آئروسل را تقلید می کند. در مقابل ، قطرات کوچک ممکن است سریعتر از ته نشینی تشکیل شده و "هسته های قطره" واقعی یا آئروسل ها را تشکیل دهند.
یک پرونده خارجی که دارای یک تصویر ، تصویر و غیره است. نام شی 13756_2020_763_Fig1_HTML.jpg است
عکس. 1

ابر گاز آشفته چند فاز از عطسه انسان. چاپ مجدد با اجازه کتبی از JAMA [21]

بیشتر دانش در مورد آئروسل ها از ذرات تجربی تولید شده در ماشین به دست آمده است ، که برون یابی به محیط بالینی را دشوار می کند. آئروسل با 10٪ ذرات بیشتر از 8 میکرومتر ممکن است با تنفس ، گفتگو یا آواز تولید شود [13 ، 24] ، در حالی که در سرفه طبیعی 99٪ ذرات بزرگتر از 8 میکرومتر هستند و بنابراین بیشتر قطرات را نشان می دهند [25].
شواهد بالینی برای انتقال واقعی SARS-CoV-2 توسط آئروسل در انسان؟

یک مطالعه اخیر آزمایشگاهی نشان داد که SARS-CoV-2 بصورت تصفیه شده بصورت مصنوعی در هوا زنده می ماند تا زمانی که SARS-CoV-1 وجود داشته باشد و حتی بیشتر بر روی سطوح باقی بماند ، از آنجا که ممکن است توسط هوای متلاطم دوباره به حالت تعلیق درآید. با این حال ، این نتایج در شرایط آزمایشگاهی با مشاهده R0 در حدود 2 و کاهش سریع بروز SARS-CoV-2 پس از محدود کردن معاشرت در سوئیس به کمتر از 5 نفر سازگار نیست [15].

چندین مطالعه بالینی SARS-CoV-2 RNA را در نمونه های هوا و آلودگی قابل توجه محیطی شناسایی کرده اند ، اما بدون مستند سازی ویروس زنده [27-30]. این نشان می دهد که SARS-CoV-2 به عنوان ذرات کوچک و ویروس آلوده در محیط توالت ، از طریق تماس با fomites و از بیماران آلوده به محیط زیست ریخته می شود ، اما باز هم این ثابت نمی کند که با آئروسل های عفونی مطابقت دارد [27-29] . بر این اساس ، جریان هوا می تواند ذرات را با RNA ویروسی در یک اتاق پراکنده کند. با این حال ، این ثابت نمی کند که COVID-19 یک بیماری واقعاً منتقل شده توسط آئروسل است.

https://medicalateb.com/product/%d9%85%d8%a7%d8%b3%da%a9-3-%d9%84%d8%a7%db%8c%d9%87-%d8%b2%d8%b1%d8%af/

در مقابل ، ویروس قابل انتقال از شیوع MERS-CoV در کره جنوبی از نمونه های fomite کشت شده است [31]. چنین داده هایی منجر به این شده است که دستورالعمل ها به اتفاق آرا علاوه بر اقدامات احتیاطی مربوط به قطره و تکثیر بهداشت دقیق دست ، نیاز به جدا شدن از تماس داشته باشند.

فراتر از SARS-CoV-2 ، بیماران مبتلا به آنفلوانزا ، کرونا- و رینو ویروس انسانی ذرات کوچک آئروسل <5 میکرومتر را در تنفس بازدم می ریزند [32]. برای آنفلوانزا می توان ویروس زنده را از چنین آئروسل ها کشت داد [24]. یان و همکاران ویروس عفونی را در 39٪ از آئروسل های خوب جمع شده از نفس بیماران آنفلوانزا جدا کردند ، اما با غلظت 4 چوب کمتر از سواب های حلق ، که ممکن است انتقال را در یک زمینه بالینی زیر سوال ببرد [33]. ذرات معلق در هوای هوای بازدم (<5um) منعکس کننده عفونت در ریه است. عطسه و سرفه برای تولید آئروسل عفونی لازم نبود. نتیجه گیری این بود که عفونت آنفلوانزا در مجاری هوایی فوقانی و تحتانی تقسیم می شود و به همین ترتیب رفتار مستقیمی دارد [33].

علیرغم این داده ها نشان می دهد که آئروسل های آنفولانزا مسری در یک زمینه تجربی ، با اقدامات احتیاطی قطره در عمل بالینی با موفقیت از انتقال آن جلوگیری شده است ، و باعث ایجاد تردید در تعمیم یافتگی این یافته های آزمایشگاهی تجربی در محیط بالینی می شود.

سرانجام ، SARS-1 زنده در آئروسل هایی که توسط یک فرد عفونی ساطع شده یا تولید می شود ، شناسایی نشده است. عفونت تجربی در SARS-1 هرگز از طریق مسیر آئروسل اثبات نشده است [22].
SARS-CoV-2 توسط قطرات با دامنه> 2 متر منتقل می شود

بر اساس موارد فوق ، انتقال عفونتهای تنفسی را نمی توان در انتقال قطرات کلاسیک در محدوده <2 متر و انتقال آئروسل بیش از فاصله 2 متر دو قطبی کرد (شکل 2). در عوض ، مطالعات جدید تر ، قطرات را برای حرکت در هوا برای بیش از 2 و حداکثر 8 متر توصیف می کنند - به اندازه کافی طولانی که در طبقه بندی معمول عفونت "قطره" قرار نگیرند. دامنه قطره فرض <1-2 متر عمدتا بر اساس یک انتشار fr است

جلوگیری از ورد ویروس ها به بدن با ماسک ها

مرکز بیماری های واگیر در تاریخ 1 ژوئیه 1946 به عنوان جانشین برنامه کنترل مالاریای جنگ جهانی دوم در مناطق جنگی [6] از دفتر فعالیت های ملی کنترل مالاریا تاسیس شد. [7]

قبل از تأسیس آن ،  خرید ماسک زرد سازمانهایی با نفوذ جهانی در کنترل مالاریا کمیسیون مالاریا از اتحادیه ملل و بنیاد راکفلر بودند. [8] بنیاد راکفلر از کنترل مالاریا بسیار حمایت کرد ، [8] تلاش کرد تا برخی از تلاشهای دولتها را بر عهده بگیرند و با آژانس همکاری کنند. [9]

آژانس جدید شعبه ای از خدمات بهداشت عمومی ایالات متحده بود و آتلانتا به عنوان محل بیماری مالاریا در جنوب ایالات متحده به عنوان بومی انتخاب شد. [10] آژانس قبل از تصویب نام مرکز بیماری های واگیر در سال 1946 ، نام ها را تغییر داد (به این متن در زیر مراجعه کنید) دفاتر در طبقه ششم ساختمان داوطلب در خیابان Peachtree واقع شده بودند. [11]

با بودجه ای در زمان حدود 1 میلیون دلار ، 59 درصد پرسنل آن با هدف کنترل و ریشه کن کردن مالاریا در ایالات متحده به کاهش پشه و کنترل زیستگاه مشغول بودند [12] (به برنامه ملی ریشه کن کردن مالاریا مراجعه کنید).

در میان 369 کارمند آن ، مشاغل اصلی CDC در اصل حشره شناسی و مهندسی بود. در سالهای اولیه CDC ، بیش از شش و نیم میلیون خانه غبار پاشی شد که عمدتا دارای DDT بودند. در سال 1946 ، فقط هفت افسر پزشکی مشغول کار بودند و یک نمودار اولیه سازمان ، به نوعی تصوراً ، به شکل پشه ترسیم شد. تحت نظر جوزف والتر مونتین ، CDC به دفاع از مسائل بهداشت عمومی ادامه داد و تلاش کرد مسئولیت های خود را در مورد بسیاری از بیماری های واگیر دیگر گسترش دهد. [13]

در سال 1947 ، CDC مبلغی معادل 10 دلار به دانشگاه اموری برای 15 هکتار (61000 متر مربع) زمین در جاده Clifton در شهرستان DeKalb پرداخت ، که از سال 2019 هنوز خانه دفتر مرکزی CDC است. کارمندان CDC پول را برای خرید خریداری کردند. خیرخواه "هدیه" رابرت دبلیو وودروف ، رئیس هیئت مدیره شرکت کوکاکولا بود. وودروف مدت ها بود که به کنترل مالاریا علاقه مند بود ، و این مسئله در مناطقی که برای شکار می رفت مشکل ایجاد کرده بود. در همان سال ، PHS آزمایشگاه طاعون مستقر در سانفرانسیسکو را به عنوان بخش اپیدمیولوژی به CDC منتقل کرد و یک بخش جدید بیماری های دامپزشکی تأسیس شد. [6]
رشد
مرکز بیماری های واگیر در سال 1960 به مقر فعلی خود نقل مکان کرد. ساختمان 1 در سال 1963 به تصویر کشیده شده است.

یک سرویس اطلاعاتی اپیدمیک (EIS) در سال 1951 تاسیس شد ، دلیل اصلی آن نگرانی های جنگ بیولوژیکی ناشی از جنگ کره بود. این برنامه به برنامه آموزش دو ساله تحصیلات تکمیلی در اپیدمیولوژی تبدیل شد و نمونه اولیه آن برای برنامه های آموزشی اپیدمیولوژی صحرایی (FETP) بود که اکنون [در کشورهای مختلفی یافت می شود] ، که نشان دهنده تأثیر CDC در ترویج این مدل در سطح بین المللی است. [14]

ماموریت CDC فراتر از تمرکز اصلی آن در مورد مالاریا بود و شامل بیماریهای مقاربتی بود که بخش بیماریهای Venereal سرویس بهداشت عمومی ایالات متحده (PHS) در سال 1957 به CDC منتقل شد. اندکی پس از آن ، کنترل سل (در سال 1960) منتقل شد. به CDC از PHS ، و سپس در سال 1963 برنامه ایمن سازی ایجاد شد. [15]

این مرکز از تاریخ 1 ژوئیه 1967 از مرکز ملی بیماری های واگیر (NCDC) و از 24 ژوئن 1970 به مرکز کنترل بیماری (CDC) تبدیل شد. در پایان سازماندهی مجدد خدمات بهداشت عمومی از 1966 تا 1973 ، این مرکز به وجود آمد یک آژانس عامل اصلی PHS است. این مرکز از 14 اکتبر 1980 به مرکز کنترل بیماری تغییر نام یافت. [7] در سال 1987 ، مرکز ملی آمار بهداشت بخشی از CDC شد. [16] یک کنگره ایالات متحده کلمات "و پیشگیری" را به عنوان موثر در 27 اکتبر 1992 اضافه کرد. با این حال ، کنگره دستور داد که CDC اولیه به دلیل شناخته شدن نام خود حفظ شود. [17]

از دهه 1990 ، تمرکز CDC گسترش یافته و شامل بیماری های مزمن ، معلولیت ها ، کنترل آسیب ، خطرات محیط کار ، تهدیدهای بهداشت محیط و آمادگی برای تروریسم است. CDC با بیماری های در حال ظهور و سایر خطرات سلامتی ، از جمله نقایص مادرزادی ، ویروس نیل غربی ، چاقی ، آنفلوانزای مرغی ، خوکی و آنفلوانزای همه گیر ، E. coli و بیوتروریسم مقابله می کند. همچنین ثابت می شود که این سازمان عامل مهمی در جلوگیری از سو abuse مصرف پنی سیلین است. در ماه مه 1994 ، CDC اعتراف کرد که از سال 1984 تا 1989 نمونه هایی از بیماری های واگیر را به دولت عراق ارسال کرده است که متعاقباً برای جنگ بیولوژیک مجدداً مورد استفاده قرار گرفت ، از جمله سم بوتولینوم ، ویروس نیل غربی ، یرسینیا پستیس و ویروس تب دنگ.
تاریخچه اخیر
ستاد Arlen Spectre و مرکز عملیات اضطراری

در 21 آوریل 2005 ، مدیر وقت CDC ، جولی گربرینگ ، رسماً از سازماندهی مجدد CDC برای "مقابله با چالش های تهدیدهای بهداشتی قرن 21" خبر داد. [19] او چهار مرکز هماهنگی تأسیس کرد. در سال 2009 ، دولت اوباما این تغییر را دوباره ارزیابی کرد و دستور داد که آنها را به عنوان یک لایه مدیریت غیرضروری برش دهند. [20]

از سال 2013 ، آزمایشگاه های سطح 4 ایمنی زیست CDC از جمله آزمایشگاه های کمی هستند

متبع